کاملترین معرفی زبان برنامه نویسی جاوا

در خدمت شما هستیم با مقاله کاملترین معرفی زبان برنامه نویسی جاوا از وب سایت آموزش برنامه نویسی سورس باران. زبان برنامه نویسی جاوا، یک زبان محبوب است که از ویژگی شی گرایی پشتیبانی می‌کند. این تکنولوژی که به صورت رایگان در اختیار همگان است، در دنیای تکنولوژی از جایگاه بالایی برخوردار است و به یک زبان فراگیر تبدیل شده است. توسعه دهندگان و سازمان‌ها نیز توجه زیادی به این زبان دارند.

جاوا یک زبان برنامه نویسی است که اولین بار توسط شرکت Sun Microsystems در سال ۱۹۹۵ منتشر شد. امروزه جاوا همه جا است و می‌توان گفت به یک زبان فراگیر تبدیل شده است. بسیاری از برنامه‌های کاربردی و وب‌سایت‌ها مبتنی بر جاوا هستند. کنسول‌های بازی تا تلفن‌های همراه جاوا بر بازار دنیای تکنولوژی حاکم شده است. اما این محبوبیت جاوا از کجا نشات می‌گیرد؟ چرا زبان جاوا به این شدت فراگیر شد؟ تا انتها با ما باشید…

معرفی زبان برنامه نویسی جاوا

زبان برنامه نویسی جاوا توسط جیمز گاسلینگ و سایر همکارانش در شرکت Sun Microsystems توسعه داده شد و در سال ۱۹۹۵ به دنیا معرفی شد. در ابتدا، نام این زبان برنامه‌ نویسی بلوط بود اما در انتهای این پروژه، این نام به جاوا تغییر پیدا کرد.

تاریخچه انتشار این زبان از سال آغازین انتشار (۱۹۹۵) تاکنون به صورت زیر است:

• نسخه اولیه جاوا، ۱.۰ و ۱.۱  در سال ۱۹۹۶ برای سیستم عامل‌های ویندوز، سولاریس، مک و ویندوز منتشر شد.
• نسخه ۱.۲ جاوا، در سال ۱۹۹۸ منتشر شد. این نسخه، نسبت به نسخه پیشین تغییرات زیادی داشت و به همین دلیل توسعه دهندگان آن را جاوا ۲ (J2SE) نامیدند.
• نسخه ۱.۳ به kerstel معروف است و در سال ۲۰۰۰ منتشر شد..
• نسخه ۱.۴ با نام مرلین، در سال ۲۰۰۲ منتشر شد
• نسخه ۱.۵ از پلت فرم استاندارد جاوا، که با نام Tiger یا ببر شناخته شده است، در سال ۲۰۰۴ منتشر شد.
• نسخه ۱.۶ از پلت فرم استاندارد جاوا با نام Mustang در سال ۲۰۰۶ منتشر شد.
• نسخه ۱.۷ از پلت فرم استاندارد این زبان در سال ۲۰۱۱ و با نام دلفین منتشر شد.
• نسخه ۱.۸ از پلت‌فرم استاندارد جاوا در سال ۲۰۱۵ منتشر شده است.
• نسخه ۱.۹، جدیدترین نسخه این زبان، در سال ۲۰۱۸ منتشر شده است.

 

اصول اولیه زبان برنامه نویسی Java

پنج هدف اصلی در ساخت زبان برنامه نویسی Java وجود داشت :

۱. باید “ساده، شیء گرا و آشنا” باشد.
۲. باید “قدرتمند و ایمن” باشد.
۳. باید “از نظر ساختاری خنثی و قابل حمل” باشد.
۴. باید با “عملکرد بالایی” اجرا شود.
۵. باید “تفسیر شده، رشته ای و پویا” باشد.

 

دلیل محبوبیت زبان برنامه نویسی جاوا

زبان برنامه نویسی جاوا به شهرت زیادی دست پیدا کرده و یکی از علل اصلی آن شی‌گرا بودن این زبان است. استفاده از مفهوم شی‌گرایی، توسعه نرم افزار را ساده‌تر می‌کند. برای آشنایی بیشتر با شی‌گرایی، باید با مفاهیمی همچون انتزاع، کپسوله کردن، وراثت و چندریختی آشنا شوید که آنها را در مقالات آموزشی برنامه نویسی جاوا دنبال خواهیم کرد.بطور کلی ویژگی های باعث شده توجه توسعه‌دهندگان و سازمان‌ها به این زبان معطوف شود :

• شی گرا بودن : در زبان جاوا، هر چیزی یک شی است. جاوا میتواند به راحتی گسترش پیدا کند، زیرا بر پایه مدل شی گرایی ساخته شده است.
• مستقل بودن از پلتفرم : بر خلاف بسیاری از زبان های برنامه نویسی دیگر مانند C و C++، هنگامی که جاوا کامپایل میشود، به زبان ماشین مخصوص پلتفرم کامپایل نمیشود، بلکه به بایتکد های مستقل از پلتفرم تبدیل میشود. این بایتکد روی وب توضیع میشود و سپس توسط ماشین مجازی جاوا (JVM) برای هر پلتفرمی که روی آن در حال اجراست، تفسیر میشود.
• ساده بودن : جاوا طوری طراحی شده است که یادگیری آن آسان باشد. اگر با مفاهیم پایه ای و اصلی شی گرایی کاملا آشنایی داشته باشید، تسلط به این زبان کار سختی نیست.
• خنثی بودن معماری : کامپایلر جاوا یک فایل با معماری خنثی تولید میکند. همین مورد باعث میشود که این فایل قابل اجرا بر روی اکثر پردازنده هایی که دارای سیستم جاوا هستند، باشد.
• قابل حمل بودن : دارا بودن معماری خنثی و نداشتن هیچگونه وابستگی به پیاده سازی مشخصات، زبان جاوا را قابل حمل ساخته است. کامپایلر این زبان در ANSI C نوشته شده است که دارای ویژگی های قابل حمل مناسبی است و از زیرمجموعه های POSIX میباشد.
• مقاوم بودن : کدهای جاوا مقاوم هستند. مقاوم بودن به این معنی است که کمتر اتفاق می‌افتد که برنامه درهم شکسته شود یا اصطلاحا crash کند. برای محقق کردن این هدف، ماشین مجازی جاوا بررسی‌های خاصی را روی نوع هر شی انجام می‌دهد تا از یکپارچگی آن اطمینان حاصل کند، اشیا جاوا تنها می‌توانند به اشیا واقعی ارجاع دهند و نه به هر جای دلخواه از حافظه. مکانیزم‌های قوی جاوا برای تخصیص و آزادسازی خودکار حافظه و مدیریت خطا نیز بر مقاوم بودن برنامه‌ها اضافه می‌کند.
• قدرتمند بودن : جاوا تلاش میکند با داشتن تاکید بر روی نشان دادن خطاهای زمان کامپایل و زمان اجرا، موقعیت های پیش آمدن خطا را از بین ببرد.
• چند موضوعی بودن : با استفاده از چند موضوعی یا چند رشته ای بودن زبان جاوا، این امکان در اختیار ما قرار گرفته است که برنامه هایی بنویسیم که بسیاری از کارها را میتواند بصورت همزمان انجام بدهد. این ویژگی طراحی به توسعه دهندگان اجازه میدهد اپلیکیشن های مرتبطی بسازند که به نرمی اجرا شوند.
• تفسیر شده بودن : بایت کد های جاوا به زبان ماشین بومی (یعنی زبان مخصوص ماشینی که روی آن در حال اجرا است)، ترجمه میشود و در جایی ذخیره نمیشود. در این روش توسعه دادن برنامه ها سریع تر اتفاق می افتد و میتوانید آنالیز بیشتری روی آنها داشته باشید.
• بالا بودن کارآیی : با استفاده از کامپایلر هایی که در همین لحظه عمل کامپایل را انجام میدهند، جاوا میتواند کارآیی بالایی را تولید کند.
• توزیع یافته بودن : جاوا برای توزیع شدن در فضای اینترنت طراحی و ساخته شده است.
• داینامیک (پویا) بودن : زبان جاوا باید نسبت به C و C++ پویا تر باشد. زیرا برای محیطی تکامل یافته تر ساخته شده است. برنامه های جاوا میتوانند مقدار زیادی از اطلاعات را در زمان اجرا شدن با خود حمل کنند. این اطلاعات میتوانند برای دسترسی به اشیا در زمان اجرا استفاده بشوند.

 

پلت فرم زبان برنامه نویسی جاوا

پلت‌فرم‌های جاوا در ادامه معرفی شدند. همه توسعه‌دهنده‌هایی که از زبان برنامه نویسی جاوا استفاده می‌کنند، برای اجرای برنامه‌های خود باید از این پلت‌فرم‌ها استفاده کنند. پلت‌فرم‌های جاوا از دو بخش اصلی رابط‌های برنامه نویسی کاربردی (API) برای جاوا و ماشین مجازی جاوا (Java Virtual Machine یا به اختصار JVM) تشکیل شده‌اند.

1. (Java SE (Standard Edition: این پلتفرم که با نام J2SE نیز شناخته شده است، شامل کتابخانه‌های اصلی زبان برنامه نویسی جاوا است و با استفاده از آن، کاربران می‌توانند برنامه‌های جاوا خود را برای دسکتاپ، سرورها و محیط‌های جاسازی شده توسعه دهند. مولفه‌های این پلت‌فرم، شامل کیت توسعه جاوا (JDK)، محیط زمان اجرای جاوا (JRE) و رابط برنامه‌نویسی کاربردی (API) این پلت‌فرم است. کیت توسعه جاوا، شامل JRE، کامپایلرها و اشکال زداهایی است که برای توسعه اپلت‌ها و برنامه‌های کاربردی موردنیاز است. محیط زمان اجرا هم کتابخانه‌ها، ماشین مجازی جاوا و سایر مولفه‌های موردنیاز برای اجرای اپلت و برنامه‌های جاوا را شامل می‌شود.
2.  (Java EE (Enterprise Edition: این پلت‌فرم، به عنوان نسخه تجاری برای ساخت وب و برنامه‌های تجاری ارائه شد. این پلت‌فرم با نام J2EE شناخته شده است. با کمک این پلت‌فرم می‌توانیم مولفه‌های سمت سروری ایجاد کنیم که می‌تواند به درخواست-پاسخ مبتنی بر وب پاسخ بدهد. در نتیجه، می‌توانیم برنامه‌هایی ایجاد کنیم که می‌تواند با کلاینت‌های مبتنی بر اینترنت شامل مرورگرهای وب، کلاینت‌های مبتنی بر CORBA و حتی سرویس‌های وب میتنی بر REST و SOAP، تعامل داشته باشد.
3. (Java ME (Micro Edition: این نسخه، یک پلت‌فرم سبک وزن برای توسعه تلفن‌های همراه است که در گذشته با عنوان J2ME  شناخته می‌شد. این نسخه، برتری خود را در عرصه توسعه ابزارهای جاسازی شده یا دستگاه‌های تعبیه شده ثابت کرده و الان در تلاش است در عرصه توسعه گوشی‌های هوشمند نیز پیشرو باشد.
4.  Java FX: این پلت‌فرم، یک پلت‌فرم پیشرفته واسط گرافیکی کاربر است. به عنوان مثال، JavaFX Scene Builder، یک ابزار طراحی بصری است که کاربر می‌تواند به صورت بصری و بدون کد زدن، واسط‌های گرافیکی موردنظر خود را ایجاد کند. کاربران مولفه‌های واسط کاربری را از منو مولفه‌ها انتخاب می‌کنند و این مولفه‌ها، در فضای کاری نمایش داده می‌شود. سپس کاربر می‌تواند ویژگی‌های این مولفه‌ها را تغییر دهد یا  فایل‌های css را برای تنظیم شمایل و استایل، به این مولفه‌ها اعمال کند.

 

رابط برنامه نویسی کاربردی

رابط‌های برنامه‌ نویسی کاربردی در پلت‌فرم جاوا در واقع کتابخانه‌هایی از کدهای کامپایل شده است که شما می‌توانید از آنها در برنامه خود استفاده کنید. این کتابخانه‌ها تقریبا همه چیز را شامل ورودی/خروجی، شبکه، رابط گرافیک کاربری، تجزیه زبان XML، ارتباط با پایگاه داده و غیره دربرمی‌گیرد. در نتیجه، نیاز نیست شما برای هرچیزی کد بزنید و فقط از توابع آماده شده در رابط برنامه نویسی کاربردی جاوا استفاده کنید!

 

ماشین مجازی زبان برنامه نویسی جاوا

برنامه‌های جاوا توسط برنامه دیگری به نام ماشین مجازی جاوا اجرا (یا تفسیر) می‌شود. به طور دقیق‌تر، برنامه‌های جاوا پس از کامپایل، به دستوراتی تبدیل می‌شوند که بایت کد نامیده می‌شوند. این دستورات، که شبیه به دستورات ماشین است، برای ماشین مجازی جاوا قابل فهم است. ماشین‌های مجازی جاوا هم با دریافت دستورات بایت کد، آنها را به زبان ماشین تبدیل می‌کنند و برنامه روی ماشین موردنظر اجرا می‌شود. بنابراین می‌توانیم برنامه‌های جاوا را روی هر سیستمی که ماشین مجازی جاوا یا به اختصار JVM روی آن نصب شده، اجرا کنیم. برای مثال، یک برنامه جاوا که در یک کامپیوتر شخصی با سیستم عامل Windows NT، توسعه داده شده است، باید به طور یکسان و بدون هیچ تفاوتی روی یک ماشین کاری با سیستم عامل سولاریس نیز اجرا شود و بر عکس.

 

ابزارهای توسعه زبان برنامه نویسی جاوا

برای زبان برنامه نویسی جاوا ، ابزارهای توسعه قدرتمندی مانند Eclipse و NetBeans دارد. شما به عنوان یک برنامه نویس ترجیح می‌دهید در یک محیط یکپارچه توسعه نرم افزار کد بزنید تا در ویرایشگرهای متنی مانند notepad. در نتیجه می‌توان گفت وجود این ابزارهای توسعه نقش مهمی در محبوبیت این زبان برنامه‌نویسی ایفا می‌کند. استفاده از محیط‌های توسعه، کد زدن را راحت‌تر و سریع‌تر می‌کند. به عنوان مثال، در صورت وجود هر نوع خطای نحوی، این محیط‌ها به برنامه نویس اخطار می‌دهند که دستور اشتباه را تصحیح کنند و حتی پیشنهادهایی را هم به آنها ارائه می‌کنند. این محیط‌ها همچنین امکاناتی مانند جستجو، ساخت مجدد کد، خواندن کد و غیره را برای کاربر فراهم می‌کنند.

 

استفاده از زبان جاوا برای برنامه‌ نویسی اندروید

زبان اصلی مورد استفاده در نوشتن برنامه‌های اندرویدی جاواست، هرچند با سایر زبان‌ها نیز می‌توان برای این سیستم‌عامل برنامه‌ نویسی کرد، اما در حقیقت جاوا را زبان مادری یا Native سیستم‌عامل اندروید می‌دانند. برای برنامه‌ نویسی اندروید باید با نصب Java روی دستگاه خود Android Studio و SDK مورد نیاز آن که توسط گوگل توسعه داده شده است را دانلود و روی رایانه‌ی خود نصب کنید، از آنجایی که هدف اصلی ما در این آموزش بررسی زبان جاوا بود بیش از این به موضوع اندروید نمی‌پردازیم.

حتما بخوانید : پکیج آموزش برنامه نویسی اندروید با جاوا +ساخت اپلیکیشن مشابه دیجی کالا

 

اپلت جاوا (Java Applet) چیست؟

به طور کلی واژه‌ی اپلت (Applet) به معنای برنامک (برنامه‌های کاربردی کوچک) برای اولین بار در سال ۱۹۹۳ استفاده شد، اپلت‌ها در حقیقت برنامه‌های کوچکی هستند که در زمینه‌ی یک برنامه‌ی بزرگ‌تر اجرا می‌شوند، به عنوان مثال فایل‌های فلش که در گذشته در وبسایت‌ها به کار می‌رفت نوعی اپلت بود، اپلت‌های جاوا نیز به همین گونه هستند، برنامه‌های کوچکی که معمولا در سمت کاربر و توسط مرورگر و به کمک جاوای نصب شده روی سیستم کاربر اجرا می‌شوند، نقطه‌ی مقابل اپلت، سرولت (Servlet) می‌باشد که در سمت سرور اجرا می‌شود. اپلت‌ها معمولا تک منظوره بوده و وظیفه‌ی خاصی را دنبال می‌کنند، از جمله معروف‌ترین اپلت‌های جاوا می‌توان به فلش پلیر و مدیاپلیر داخلی ویندوز که در مرورگر اینترنت اکسپلورر استفاده می‌شد اشاره کرد.

 

نوشتن یک برنامه ساده با زبان برنامه نویسی جاوا

پلت فرم‌های جاوا از طریق وب‌سایت جاوا ، به صورت رایگان قابل دسترس است. البته متاسفانه این صفحه از سمت شرکت اوراکل برای کشور ما فیلتر است و برای دانلود این پلت فرم‌ها باید از فیلترشکن استفاده کنید. پس از دانلود و نصب پلت فرم جاوا و پیکربندی آن در سیستم، می‌توانید اولین برنامه جاوا خود را بنویسید و اجرا کنید.

ساده‌ترین راه برای نوشتن یک برنامه ساده، استفاده از ویرایشگرهای رایج متن است. پس یک ویرایشگر متن باز کنید، برنامه زیر را در آن کپی کنید و آن را با نام ExampleProgram.java یا هر نام دلخواه دیگری ذخیره کنید. توجه داشته باشید که همه برنامه‌های جاوا، پسوند java. دارند. برنامه های جاوا به بزرگی و کوچکی حروف حساس هستند. پس اگر قصد دارید خودتان این برنامه را تایپ کنید، به این نکته توجه کنید.

class ExampleProgram {

  public static void main(String[] args){

    System.out.println("I'm a Simple Program");

  }

}

 

کامپایل برنامه در برنامه نویسی جاوا

برنامه نوشته شده توسط برنامه نویس باید به فرمی تبدیل شود که توسط ماشین مجازی جاوا قابل فهم باشد. این تبدیل با انجام عملیات کامپایل انجام می‌شود. کامپایل یک برنامه جاوا به معنای آن است که متن برنامه (که توسط برنامه نویس نوشته شده است و عموما به آن کد منبع می‌گویند) به دستوراتی تبدیل می‌شود که آن را بایت کد می‌نامیم. دستورات بایت کد شبیه به دستورات ماشین و مستقل از هر گونه بستری هستند.

کامپایلر جاوا را می‌توانید با دستور زیر از طریق پوسته‌های یونیکس و داس موجود در سیستم عامل خود، فراخوانی کنید:

javac  ExampleProgram.java

پس از اجرای کد بالا، فایلی با نام ExampleProgram.class در دایرکتوری فعلی شما ایجاد می‌شود که در واقع شامل دستورات بایت کد متناظر با برنامه نوشته شده در فایل ExampleProgram.java است.

 

تفسیر و اجرای برنامه در برنامه نویسی جاوا

زمانی که برنامه به صورت موفقیت‌ آمیز به بایت کدهای جاوا تبدیل شد، شما می‌توانید آن را برای هر ماشین مجازی جاوا تفسیر کنید و در نهایت برنامه را اجرا کنید. تفسیر و اجرا به این معنی است که ماشین مجازی جاوا را فراخوانی کنید و بایت کد به دست آمده از بخش کامپایل را در اختیار آن قرار دهید. ماشین مجازی یا مفسر جاوا را می‌توانید از طریق پوسته یونیکس یا داس موجود در سیستم عامل‌های مختلف، با دستور زیر فراخوانی کنید:

java  ExampleProgram

اگر مراحل نوشتن، کامپایل و اجرا را به درستی انجام داده باشید، خروجی برنامه که عبارت “I’m a Simple Program” است، در پوسته نمایش داده می‌شود.

 

ابزار و سیستم مناسب برای برنامه نویسی جاوا

برای اجرا مثال ها و کدهایی که در این دوره آموزشی قرار داده ایم، باید ابزار زیر را داشته باشید.

1. یک لپتاپ معمولی به بالا با حداقل ۴ گیگابایت رم (حتی لپتاپ های ضعیف تر هم جواب میدهند).
2. نصب Java JDK نسخه ۸ به بالا.
3. نرم افزار Eclipse یا محیط های برنامه نویسی زبان جاوا

 

تفاوت برنامه نویسی جاوا و جاوا اسکریپت

شاید اگر از بسیاری از افراد که دانش لازم در خصوص برنامه نویسی را ندارند سئوال کنید که تفاوت بین Java و JavaScript در چیست به شما در پاسخ بگویند که JavaScript یک زبان برنامه نویسی است که از Java برگرفته شده است و یکی از نوادگان یا نسل های برنامه نویسی Java است ، این مطلب نه تنها درست نیست بلکه کاملا اشتباه است و تفاوت این دو زبان در واقعیت بسیار بیشتر از اینها است. Java یک زبان برنامه نویسی شیء گرا یا Object Oriented است که با استفاده از یک مفسر یا interpreter قابلیت اجرا شدن بر روی چندین سیستم عامل را دارد. زبان برنامه نویسی Java توسط شرکت Sub Microsystems طراحی و پیاده سازی شد و هدف اصلی آن ایجاد کردن زبان برنامه نویسی با قابلیت تولید نرم افزار قابل استفاده بر روی پلتفرم های مختلف بود. از طرفی JavaScript توسط شرکت Netscape طراحی و معرفی شد و در واقع یک زبان برنامه نویسی به حساب نمی آید بلکه یک زبان اسکریپت نویسی است که بیشتر شبیه به زبان های برنامه نویسی سمت کلاینت یا Client Side ای مثل PHP عمل می کند. این زبان اسکریپت نویسی قابلیت ایجاد کردن نرم افزارهای Stand Alone مثل Java را ندارد که بتواند در چندین پلتفرم کار کند در عوض زبان اسکریپت نویسی است که برای استفاده در مرورگرهای اینترنتی طراحی و پیاده سازی شده است.

ایده زبان برنامه نوسی Java بر روی کاغذ بسیار جذاب و جالب بود ، این زبان برنامه نویسی به برنامه نویس ها این امکان را می داد که بتوانند یک برنامه نویسند که بتواند در اکثر سیستم عامل ها کار کند. Java برای رسیدن به این هدف تصمیم گرفت از زبان کد نویسی استفاده کند که در هیچ سیستم عاملی بصورت ذاتی وجود نداشته باشد. در عوض Java کدهای خاص خود را تولید می کرد و آن را توسط یک ماشین مجازی اجرا می کرد و توسط یک مفسر یا مترجم یا چیزی که شما به عنوان interpreter می شناسید کد مربوطه را به کد بومی سیستم عامل مربوط تبدیل می کرد. همانطور که گفتیم پروژه Java روی کاغذ پروژه بسیار خوبی بود اما مشکل اصلی که وجود داشت این بود که کدهای Java با توجه به فرآیند تبدیلی که باید انجام می شد به نسبت کدهای بومی یا Native Code های خود سیستم عامل کند تر اجرا می شدند. دلیل این کندی چیزی جز این نبود که هر کدام از کدهای Java مجبور بودند که برای اجرا دو بار پردازش شوند ، ابتدا یک فرآیند پردازشی توسط ماشین مجازی و فرآیند پردازشی بعدی توسط سیستم عامل مورد نظر بایستی انجام می شد.

JavaScript همانطور که اعلام کردیم یک زبان اسکریپت نویسی است بنابراین نیازی به فرآیند کامپایل شدن و کامپایلر ندارد و توسط مرورگر یا Browser های اینترنت اجرا می شود. زمانیکه یک مرورگر اینترنتی مثل فایرفاکس یا کروم یا اینترنت اکسپلورر خدا بیامرز یک کد JavaScript را دریافت می کند آن را پردازش می کند و در نهایت دستورهایی که درون اسکریپت وجود دارند را اجرا می کند. هدف اصلی JavaScript این است که سطحی از تعامل را بتواند با کاربران و صفحات وب ایجاد کند که در حالت عادی نمی توان با دستورات و تگ های HTML ساده به آن دست پیدا کرد. از JavaScript می توان با ترکیب تکنولوژی های دیگری مثل AJAX نیز استفاده کرد و با اینکار می توان یک محیط تعاملی بسیار خوب با کاربر ایجاد کرد. یکی از قابلیت های جالب JavaScript این است که می تواند با عناصری که در کدهای خودش وجود ندارند نیز تعامل برقرار کند این در حالی است که کدهای Java نمی توانند چنین کاری را انجام دهند. نرم افزارهایی که با Java نوشته می شوند فقط می توانند خود را درون صفحات HTML جاسازی کنند و از آن زمان به بعد نرم افزار کار خود را انجام می دهد و تعاملی بیشتر از آن نخواهد داشت. Java و JavaScript دو زبان کاملا متفاوت هستند که حتی هر کدام برای اجرا شدن به نیازمندیهای کاملا متفاوتی وابسته هستند . نصب کردن قابلیت Java بر روی مرورگرهای اینترنتی شما اصلا به این معنی نیست که شما از این به بعد می توانید از اسکریپت هایی که توسط JavaScript نوشده شده اند بر روی انها استفاده کنید و این فرآیند کاملا برعکس نیز وجود دارد ، بصورت کلی می توانیم تفاوت های Java و JavaScript را به شکل زیر عنوان کنیم :

1. Java یک زبان برنامه نویسی شیء گرا است در حالیکه JavaScript یک زبان اسکریپت نویسی شیء گرا است
2. نرم افزارهای نوشته شده با Java قبالیت اجرا بر روی ماشین مجازی و مرورگرهای اینترنتی را دارند اما کدهای JavaScript فقط بر روی مرورگرهای اینترنتی اجرا می شود و ذاتا برای همین نوع کار طراحی و پیاده سازی شده است.
3. برنامه های نوشته شده با Java بایستی کامپایل شوند در صورتیکه کدهای JavaScript فقط یک متن ساده هستند و نیازی به کامپایل ندارند
4. هر کدام از این زبان ها نیاز به پلاگین ها و نیازمندی های متفاوتی برای اجرا شدن دارند.

 

معرفی دوره های آموزش برنامه نویسی جاوا

دانلود فیلم آموزش برنامه نویسی جاوا (رایگان)

پکیج آموزش برنامه نویسی اندروید+ساخت اپلیکیشن مشابه دیجی کالا (فروشی)

لیست کامل کتاب ها و مقالات برنامه نویسی جاوا(رایگان)

 

مشاهده جلسات قبل معرفی زبان های برنامه نویسی

1. زبان برنامه نویسی سی و سی پلاس پلاس
2. معرفی زبان برنامه نویسی پایتون
3. Ruby چیست؟ بررسی زبان برنامه نویسی روبی
4. زبان برنامه نویسی PHP چیست؟
5. زبان برنامه نویسی Lua چیست؟
6. کاتلین (Kotlin) چیست؟ توضیح زبان برنامه نویسی کاتلین
7. Ada چیست؟ معرفی زبان برنامه نویسی Ada
8. زبان برنامه نویسی COBOL چیست؟ شرح کامل COBOL
9. معرفی زبان برنامه نویسی Cython
10. زبان برنامه نویسی Elixir چیست؟ معرفی کامل Elixir (الیکسیر)
11. کاملترین معرفی زبان برنامه نویسی Groovy
12. زبان برنامه نویسی Rust چیست؟ کاملترین معرفی زبان برنامه نویسی Rust
13. زبان برنامه نویسی Scala چیست؟ معرفی،ویژگی ها و کاربرد Scala
14. معرفی زبان برنامه نویسی Haskell
15. معرفی زبان برنامه نویسی Lisp (لیسپ)

The post کاملترین معرفی زبان برنامه نویسی جاوا appeared first on آموزش برنامه نویسی.