کتاب آداب روزانه | عادتهای رفتاری افراد موفق و بزرگان هنر و اندیشه

عنوان اصلی کتاب آداب روزانه در نسخه‌ی انگلیسی Daily Rituals است و نویسنده، عنوان فرعیِ How Artists Work را برای آن انتخاب کرده است. البته ما (متمم) دقیقاً متوجه نشدیم چرا این عنوان فرعی برای کتاب در نظر گرفته شده است. چون افرادی که زندگی آن‌ها برای بررسی در کتاب انتخاب شده، به جامعه‌ی هنرمندان محدود نیستند.

در کنار نام کسانی چون پابلو پیکاسو، #ون گوگ، وودی آلن و دیوید لینچ، نام افراد بسیار دیگری قرار گرفته که ممکن است بیش از عنوان هنرمند، با عنوان نویسنده، متفکر یا تحلیل‌گر شناخته شوند.

از جمله این افراد می‌توان به موراکامی، اومبرتو اکو، کارل مارکس، آیزاک آسیموف، چارلز داروین، ویکتور هوگو، چارلز دیکنز، نیکلا تسلا، مارسل پروست، اسکینر، فروید و یونگ اشاره کرد.

کینگ هر روز می‌نویسد، حتی در تعطیلات و نیز روز تولدش.

تقریباً هیچ‌وقت پیش از آن‌که سهمیه‌ی روزانه‌ی دوهزار کلمه‌ای‌اش را بنویسد، دست از کار نمی‌کشد.

حوالی ساعت هشت یا هشت و نیم صبح شروع به کار می‌کند. بعضی روزها تا یازده و نیم، دو هزار کلمه‌اش را می‌نویسد، اما اغلب باید تا یک و نیم کار کند تا سهمیه‌ی روزانه حاصل شود. عصرها و شب‌ها آزاد است که چرتی بزند، نامه‌هایش را بخواند، مطالعه‌ای کند، در خدمت خانواده باشد و به تماشای بازی‌های تیم ردساکس از تلویزیون بنشیند.

این فیلمساز ایتالیایی مدعی بود هیچ‌وقت نمی‌تواند بیش از سه ساعت بخوابد. او در سال ۱۹۷۷ در گفت‌گویی برنامه‌ی صبح‌گاهی‌اش را این‌طور توصیف کرد:

سال شش صبح بیدارم. دور خانه راه می‌روم، پنجره‌ها را باز می‌کنم، داخل کارتن‌ها سرک می‌کشم و کتاب‌ها را جابجا می‌کنم.

سال‌های سال است که سعی می‌کنم یک فنجان قهوه‌ی حسابی برای خودم درست کنم، اما دیگر فهمیده‌ام که کار من نیست.

می‌روم طبقه‌ی پایین و در اولین فرصت از خانه بیرون می‌زنم. ساعت هفت دیگر پای تلفن هستم. حسابی حواسم را جمع می‌کنم ببینم چه کسانی را می‌شود ساعت هفت صبح از خواب بیدار کرد، بی‌آن‌که بهشان بربخورد.

با این بیدارباش واقعاً در حق بعضی‌هایشان لطف می‌کنم؛ این‌ها عادت کرده‌اند حدود ساعت هفت صبح با تلفن من بیدار شوند.

بهترین وقت نوشتن برای فاکنر صبح‌ها بود، با این حال می‌توانست در صورت لزوم با زمان‌بندی‌های مختلف کنار بیاید. در ایامی که روی گور به گور کار می‌کرد، عصرها به نوشتن این رمان می‌گذشت و شب‌ها وظیفه‌ی نظارت بر نیروگاه برق دانشگاه را بر عهده داشت.

… صبح زود بیدار می‌شد، صبحانه می‌خورد و تمام صبح را پشت میزش می‌نوشت. فاکنر دوست داشت در کتابخانه کار کند و چون درِ کتابخانه قفل نداشت، دستگیره‌ی آن را در می‌آورد و پیش خودش نگه می‌داشت.

… یک بار به مادرش نوشت که موفق شده در یک روز ده‌هزار کلمه بنویسد. آن روز از ده صبح تا نیمه‌شب کار کرده بود و رکوردش را ارتقا داده بود. خودش می‌گوید: «وقتی می‌نویسم که حس نوشتن داشته باشم و هر روز هم این حس را دارم!»