بهترین تفریح را به کار تبدیل کنیم یا کار را به بهترین تفریح؟

احتمالاً بلافاصله پس از خواندن حرف‌های کاتلر، به یاد توصیه‌ای کاملاً متفاوت می‌افتیم که بسیاری از ما آن را شنیده‌ایم:

ابتدا ببین از چه چیزی لذت می‌بری و سپس سعی کن آن را به شغلت تبدیل کنی و از همان کسبِ درآمد کنی.

حقوق گرفتن بخش اساسی تصور ما از مفهوم کار است.

ما اغلب بین کار و تفریح فرق می‌گذاریم، فقط از این جهت که یکی از آن‌ها با دریافت حقوق همراه است و دیگری نیست، حتی اگر هر دو یک میزان تلاش جسمی و فکری بطلبد.

کسانی که کاری را – صرفاً به دلایل آرمان‌گرایانه – به صورت رایگان انجام می‌دهند، در صورت دریافت دستمزد احتمالاً کمتر ارضا می‌شوند. هر چند انتظار ما عکس این است.

به هر حال، اگر هنوز کاری را می‌کنید که دوست دارید و تازه بابتش دستمزد هم می‌گیرید، احتمالاً معامله‌ی خوبی کرده‌اید. مشکل این است که این شرایط، رابطه‌ی شخص را با خودِ آن کار تغییر می‌دهد و باعث می‌شود یک فعالیت ذاتاً معنادار به یک شغل کم‌درآمد تبدیل شود.

با این حساب احتمالاً باید مراقب باشیم که مهم‌ترین علاقه‌ی زندگی‌مان را تبدیل به شغل‌مان نکنیم و به جایش دنبال کاری برویم که اندکی کمتر جذاب است و به این ترتیب، علاقه‌مندی اصلی‌مان را با پول «خراب» نکنیم.

این حرف را بر اساس تجربه‌ی شخصی‌ام می‌زنم: وقتی فلسفه شغلم شد، آن رضایت شخصی که از فلسفه کسب می‌کردم، خیلی کمتر شد. خوشبختانه سرگرمی‌های جدیدی پیدا کردم.