دوستی با حیوانات | کتاب زندگی خوب مارک ورنون (۳۰ گام فلسفی)

دلایل دوستی مردم با حیوان‌ها زیاد است، همان‌قدر زیاد که تنوعِ خود حیوانات: مردم با سگ‌ها دوستی می‌کنند چون سگ‌ها همراهانی وفادارند، با طوطی‌ها چون سرگرم‌کننده‌اند، با ماهی‌ها چون آرامش‌بخش‌اند، و با اسب‌ها چون نجیبند و به سر بردن با آن‌ها نوعی ورزش هم هست.

هر حیوانی را که نام ببرید، صاحبش به شما خواهد گفت که دقیقاً چرا آن حیوان مایه‌ی خوشی‌اش است.

… آن‌چه در این میان از لحاظ فلسفی جالب‌تر است این است که چگونه دوستی با حیوانات چیزهای بیشتری در مورد خودمان به ما می‌آموزد.

به‌گمان من، وقتی صحبت از هنر زیستن به میان می‌آید، حیوان‌ها ارزش بسیار زیادی برای انسان دارند.

گفته شده است که گربه‌ها حیوانات فیلسوف‌مآبند، و شکی نیست که این موجودات، دست‌کم ذهن یک فیلسوف را به خود معطوف کرده‌اند: میشل دو مونتنی.

این مقاله‌نویس عصر رنسانس پرسش معروفی را در مورد گربه‌اش مطرح کرده است: این که آیا بیشتر گربه‌اش با او بازی می‌کند یا او با گربه‌اش؟

او می‌نویسد: «ما با حقه‌هایی متقابل یکدیگر را سرگرم می‌کنیم. اگر من قِلِق‌های خاص خودم را دارم، او هم قلق‌های خاص خودش را دارد.»

… «ما درکی متوسط از قصد و نیت آن‌ها در زندگی داریم، و آن‌ها نیز همین درجه از شناخت را در مورد ما. آن‌ها چاپلوسی‌مان می‌کنند، تهدیدمان می‌کنند، و التماسمان، و ما هم همین کارها را در مورد آن‌ها.»

اعتراف می‌کنم که حتی گاهی بیش از حد، نگران مرگ گربه‌هایم هستم…

اما از این نگرانی چه می‌آموزم؟

… به این نتیجه رسیده‌ام که نگرانی مفرطم از مرگ گربه‌ام، ناشی از این حقیقت است که مرگ موجودی که دوستش دارم برایم اتفاقی کاملاً قابل تصور است. بر خلاف دیگر مرگ‌هایی که باید با آن‌ها روبرو شوم [مثل مرگ خودم یا مرگ شریک زندگی‌ام].

مرگ گربه‌ام مرگی است که می‌توان در حاشیه‌ی امنیت به آن اندیشید. وقتی نگاهش می‌کند راحت می‌توانم شکنندگی زندگی و موقتی بودن آن را در صورتش ببینم. و این موهبت دیگری است که حیوانات نصیب‌مان می‌کنند: حس کردنِ ارزشِ بسیار زیادی که زندگی دارد.