پیش نیاز مطالعه درس تمرین خودآگاهی هیجانی
- مطالعه تعریف هوش هیجانی (بخشِ مربوط به تعریف دنیل گلمن)
- مطالعه درسِ خودآگاهی
از دوستان عزیز متممی انتظار می‌رود با مطالعه این درس:
- فرایند Expressive Writing را بشناسند.
- اهمیت نوشتن در تقویت خودآگاهی هیجانی را درک کنند.
- در شرایطی که تحت فشارهای هیجانی و رویدادهای نامطلوب قرار می‌گیرند، از نوشتن بی‌مخاطب به عنوان یک ابزار برای درک بهتر عواطف و هیجانات خود استفاده کنند.
- به تدریج، سبک ویژه‌ی خودشان را برای نام‌گذاری و بیان احساسات و عواطف پیدا کنند.
علاقه‌مندان نوشتن، آن‌قدر از نوشتن و کارکردهای آن دفاع کرده‌اند که توصیه به نوشتن، ممکن است در شما مقاومت ذهنی ایجاد کند.
یا این‌که ممکن است به کنایه بگویید: «بعضی انسان‌ها فکر می‌کنند نوشتن بر هر درد بی‌درمان دواست.»
به همین علت، پیش از وارد شدن به اصل درس، مناسب است نکته‌ی مهمی را به شکل کوتاه و مختصر مطرح کنیم:
نوشتن فعالیتی از جنسِ فکر کردن است؛ اما نوعی از فکر کردن که به علت برون‌ریزی و تبدیل شدن به کلمات، از شفافیت و دقت بالاتری برخوردار است.
اگر در حوزه‌های مختلف زندگی، ما را به فکر کردن تشویق کنند، هرگز نمی‌گوییم که فکر کردن را می‌دانم و دنبال راهکارهای دیگر هستم.
بلکه می‌پرسیم: «چگونه فکر کنم و به چه چیزهایی فکر کنم؟»
ماجرای نوشتن هم همین است. نوشتن می‌تواند راهکاری مناسب برای دستیابی به اهداف بسیار متنوعی باشد. اما نکته‌ی مهم این است که هر بار و در هر موضوع، روش مناسب نوشتن برای آن هدف خاص را بپرسیم و بجوییم.
نوشتن برای تقویت خودآگاهی هیجانی
هنگام آشنایی با تعریف هوش هیجانی دیدیم که خودآگاهی یکی از مولفه های هوش هیجانی است.
در درسی که به خودآگاهی اختصاص داده شد، با دو مورد از مولفه های خودآگاهی یعنی خودآگاهی هیجانی و خودارزیابی آشنا شدیم.
هم‌چنین دیدیم که خودآگاهی هیجانی یا Emotional self-awareness به صورت توانایی تشخیص و تحلیل احساسات، عواطف و هیجانات تعریف می‌شود.
در این درس می‌خواهیم با نقشِ نوشتن در تقویت خودآگاهی هیجانی آشنا شویم.
منبع برای تمرین نوشتن برای تقویت خودآگاهی هیجانی
اغراق نیست اگر بگوییم اغلب کتاب‌های مربوط به هوش هیجانی، بخشی از مطالب خود را – هر چند کوچک – به گسترش دایره واژگان هیجانی و نیز نقش نوشتن در تقویت خودآگاهی هیجانی اختصاص داده‌اند (+/+).
اما بررسی منابع مورد استفاده در زمینه‌ی تمرین نوشتن برای بهبود خودآگاهی هیجانی و یافتن ریشه‌های آن‌ها، معمولاً شما را به کارها و مطالعات جیمز پنه بیکر (James Pennebaker) می‌رساند که دانشمندی شناخته‌شده در زمینه‌ی روانشناسی اجتماعی است.
پیشنهاد مطرح شده در این درس هم با مرور کارهای پنه بیکر (به طور خاص: کتاب Opening Up by Writing Down) تنظیم شده است.
نوشتن درباره‌ی شغلِ از دست رفته
پنه بیکر در کتاب Opening Up، تحقیق جالبی را شرح می‌دهد که بر روی جمعی از مهندس‌های تعدیل شده (حذف با انگیزه‌ی کوچک‌تر شدن شرکت) انجام شده است (+).
این افراد به طور متوسط ۵۲ سال سن داشته‌اند و به همین علت، پیدا کردن شغل جایگزین برای آن‌ها چندان ساده نبوده است. حدود ۶ ماه بعد از این‌که شغل خود را از دست دادند، یک محقق آن‌ها را به سه دسته تقسیم می‌کند:
- گروهی که از آن‌ها خواسته شده بود درباره‌ی تجربه‌ی تلخِ از دست دادن شغل، بنویسند.
- گروهی که از آن‌ها خواستند درباره‌ی این‌که وقت خود را چگونه می‌گذارنند بنویسند.
- از گروه سوم هیچ کاری خواسته نشد تا از وضعیت آن‌ها برای کنترل و مقایسه با دو گروه دیگر استفاده شود.
قانون نوشتن این بود که هر روز نیم ساعت درباره‌ی موضوعِ تعیین‌شده بنویسند و این کار را برای پنج روز متوالی انجام دهند.
مشارکت در بحث
اگر تمرین Expressive Writing را پیش از این انجام داده‌اید یا پس از این درس به سراغش رفتید و آن را مثبت یافتید، خوشحال می‌شویم تجربه‌ی خود را با دوستان‌تان نیز در میان بگذارید.
The post تمرین خودآگاهی هیجانی | نوشتن برای “هیچ‌کس” appeared first on متمم.
